فیلم سینمایی سیانور، نقد و بررسی شد

به گزارش روابط عمومی جهاد دانشگاهی واحد استان قم، علی خباززاده، منتقد این فیلم گفت: سیانور فیلمی به کارگردانی بهروز شعیبی، نویسندگی مسعود احمدیان و تهیه‌کنندگی سید محمود رضوی محصول سال ۱۳۹۴ است. این فیلم برای نمایش در بخش سودای سیمرغ سی و چهارمین دوره جشنواره فیلم فجر پذیرفته شد. این فیلم در تاریخ ۲۸ مهر ۱۳۹۵ در سینماهای ایران اکران شده‌است. این فیلم محصول مؤسسه سینمایی سیمای مهر است.

خباززاده گفت: بهروز شعیبی دومین تجربه کارگردانی خود را استوارتر برداشته است و خیلی زود به سطحی از پختگی رسیده است که می داند باید بدون هیچ ادعا و خودنمایی ردپای خود را از روی فیلم بردارد تا به اثر فرصت پرواز دهد. دکوپاژ سینمایی سیانور میان تماشای فیلم در تلویزیون و بر پرده نقره ای تمایز ایجاد کرده و اثری در شان سینما ارائه کرده است.

وی ادامه داد: سیانور آخرین فیلم سینمای ایران است که با نگاتیو 35 میلیمتری ساخته شده است و خوشبختانه توانسته خاطره خوبی از این نوستالژی بر جای گذارد. سیانور بر خلاف نامش از چنان لطافتی برخوردار است که عشق فیلم ها را تا روشن شدن کامل همه چراغ ها و خالی شدن سینما روی صندلی نگه می دارد و برخی سکانس های آن اذن ورود به حافظه تصویری را می یابند. آخرین ساخته شعیبی از آن دسته فیلم هایی است که بدون توجه به دغدغه های شخصی و با توجه ویژه به ذات سینما ساخته شده و سینما بیش از هر چیز دیگری در آن ظهور و بروز دارد.

خباززاده افزود: وجود شخصیت های متعدد در سیانور نیازمند خرده روایاتی است که هر کدام مانند فیلمی کوتاه عمل کنند و توانایی به دوش کشیدن  بخشی از بار روایی داستان را داشته باشند. منظور نگارنده از عمل کردن مانند فیلم کوتاه این است که نسبت آن با کلیت  داستان، چرایی وجود آن و چگونگی آغاز و پایان آن مشخص است. در حقیقت این خرده روایات هستند که سرنوشت شخصیت های فرعی نظیر لیلا، افراخته و صمد را تعیین می کنند. سیانور خود را ملزم به توضیح درباره سرنوشت شخصیت های فرعی می داند اما با نگاهی به نحوه پایان خرده روایات، به این نتیجه می رسیم که  شعیبی و تیم نویسندگان اثر، بیشتر به دنبال تطهیر کردن شخصیت ها بوده اند و کشته شدن آن ها را بعنوان راه حل این موضوع در نظر گرفته اند. درست است که با فکت هایی نظیر” زندگی چریکی شش ماه بیشتر به درازا نمی کشد” و نشانه  هایی از این دست، این عاقبت برای آن ها قابل پیش بینی است اما در نظر گرفتن سرنوشت دیگری برای بعضی شخصیت های فرعی می توانست تاثیر فیلم بر مخاطب را بیشتر کند. خرده روایت همسر شریف واقفی می توانست یکی از گزینه های فیلمساز برای این کار باشد.

خباززاده در پایان این نشست گفت: از نکات مثبت سیانور می توان به طراحی صحنه و لباس خوب و همخوانی آن با گریم بازیگران اشاره کرد. بازنمایی از فضا و آدم های دهه 50 طبیعی جلوه می کند و در حد خود از آن استفاده می شود. گاهی فیلمسازان تنها با ارائه المانی از پیش تعریف شده  قصد انتقال تمام تفکرات یک شخصیت را دارند. اما این اتفاق در سیانور رخ نداده است و صرف سبیل چریکی بعنوان جزئیات تمام روحیات و تفکرات یک چریک در نظر گرفته نشده و از گریم فقط کارکرد اصلی آن گرفته  شده است.