معیارهای مهم در تعیین سن ازدواج

به گزارش روابط عمومی جهاددانشگاهی استان قم، به نقل از ایکنا، علی حسینی، معاون فرهنگی جهاددانشگاهی استان قم، ضمن تبریک به‌مناسبت هفته ازدواج بیان کرد: اکثر روانشناسان بهترین سن ازدواج را بین ۲۳ تا ۲۹ سال می‌دانند، اما فقها‌ی دینی سن خاصی برای این امر مهم در نظر نگرفته‌اند و تحقق این امر را با رسیدن به بلوغ فکری و جسمی توصیه می‌کنند.
وی با اشاره به معیارهای مهم در تعیین سن ازدواج اظهار کرد: مهم‌ترین مشخصه ازدواج رسیدن به بلوغ جسمی و توانایی جنسی است و این سن معمولاً در دختران ۱۳ تا ۱۴ سالگی و در پسران ۱۴ تا ۱۷ در نظر گرفته شده است. بلوغ فکری، دومین معیار در تعیین ازدواج است؛ این سن در افراد با توجه به فرهنگ و تربیت خانوادگی متفاوت است و ممکن است دختری در ۲۰ سالگی به این مرحله برسد و دیگری در ۳۵ سالگی.
حسینی با بیان اینکه بلوغ عاطفی و بلوغ اجتماعی از دیگر فاکتورهای مهم در تعیین سن ازدواج است، ادامه داد: رشد اخلاقی نیز دیگر شاخصه در تعیین سن ازدواج به‌شمار می‌رود که این مرحله شامل فداکاری، درک متقابل، صداقت و گذشت در برابر خطاهای طرف مقابل خواهد بود. همچنین استقلال مالی از دیگر شاخصه‌ها در تعیین سن ازدواج است؛ در واقع پسران برای ازدواج باید به آسودگی خاطر در زمینه‌ مالی رسیده باشند و بتوانند حداقل نیازها و مخارج زندگی را تأمین کنند. عدم تنوع‌طلبی، خودشناسی دقیق، داشتن هدف برای ازدواج، عدم انگیزه‌های نادرست ازدواج و شرایط روحی مناسب از دیگر فاکتورهای مهم در تعیین سن ازدواج به‌شمار می‌رود.
معاون فرهنگی جهاددانشگاهی قم با اشاره به اهمیت معیار فرهنگ در ازدواج گفت: از معیارهای مهمی که در امر ازدواج بیش از هر چیزی باید در نظر گرفته شود، فرهنگ است، اما متأسفانه بسیاری از دختران و پسران تنها عشق را ملاک قرار می‌دهند و هیچ توجهی به سایر ملاک‌ها ندارند و این باعث می‌شود مشکلات فراوانی به‌وجود بیاید. در تصمیم‌گیری ازدواج تعقل و هوشیاری بسیار اهمیت دارد و نباید بر پایه دوستی‌ها و احساسات خام باشد. شناخت نیز باید موردنظر قرار بگیرد، شناختی که توسط شما به‌واسطه تحقیقات در رابطه با خانواده طرف مقابل انجام می‌شود و نباید به آن بی‌تفاوت بود که پس از آن باید به شناخت دختر و پسر در مراسم خواستگاری بینجامد.
عوامل تأخیر در ازدواج
وی با اشاره به اینکه مسائل سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی از عوامل تأخیر در ازدواج هستند، اظهار کرد: بعضی از کارشناسان نقش عوامل اقتصادی را پررنگ می‌بینند، بخش دیگری مسائل فرهنگی را نشانه می‌روند و بعضی‌ نیز کم‌کاری سیاستمداران را در امر قانون‌گذاری و اجرا در حوزه ازدواج پراهمیت جلوه می‌دهند، اما نباید از مسائل شناختی غافل شد زیرا در کنار عوامل سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی، در عصر کنونی شناخت اهمیتی دوچندان یافته است، از جمله می‌توان به ایده‌آل‌گرایی در ازدواج و داشتن انتظارات غیرواقعی اشاره کرد.
حسینی گفت: بهتر است بگوییم که انتظارات از ازدواج فقط چیزهایی که افراد از همسرشان می‌خواهند نیست بلکه چیزهایی هستند که فرد مایل است به شریک خود نیز در زندگی عرضه دارد. بنابراین زوجین باید انتظاراتشان از ازدواج را روشن کنند، چراکه انتظاراتی که صریح و روشن باشند، به خواسته‌های مخرب و ناامیدکننده تبدیل نخواهد شد، در حالی‌ که اگر انتظارات از ازدواج نامناسب و غیرصریح و مبهم باشند، تعارض، تنش و ناامیدی رخ می‌دهد و این امر منجر به نارضایتی از ازدواج می‌شود.
وی تصریح کرد: مشکلات اقتصادی یکی از مهم‌ترین علل مجرد ماندن جوانان به‌شمار می‌رود. متأسفانه مشکلاتی چون بیکاری و نداشتن سرمایه کافی برای ازدواج، ناتوانی در تهیه جهیزیه، تورم و گرانی، موانع بزرگی است که نه تنها جوانان را از ازدواج دورتر می‌کند بلکه باعث مشکلات و افسردگی و بیماری‌ها و اختلالات روانی در جوانان می‌شود. خانواده‌ها نیز نمی‌توانند مانند سابق از جوان خود حمایت کنند به همین دلیل انگیزه‌ای برای ازدواج آن‌ها وجود ندارد. شاید پس از سال‌ها جوان بتواند سرمایه‌ای برای خود دست و پا کند که آن هم با توجه به تورم ناچیز است.
حسینی بیان کرد: ادامه تحصیل و پیشرفت‌ شغلی، عدم پذیرش تعهد، آزاد بودن روابط جوانان امروزی، افزایش میزان طلاق و بالا رفتن توقعات جوانان از عوامل تأخیر در ازدواج به‌شمار می‌رود. تغییر سبک زندگی، گسترش روابط‌های اجتماعی و جنسی دختر و پسر می‌تواند مهم‌ترین علت‌ مجرد ماندن جوانان باشد. وقتی نیازهای عاطفی و جنسی جوان در زندگی برطرف شود، انگیزه‌ای برای ازدواج آن‌ها باقی می‌ماند؟! ناگفته نماند این نیازها با کمترین هزینه‌ای نیز برطرف می‌شود و جوانان بعد از آن هیچ مسئولیتی به این روابط نخواهند داشت. متأسفانه به دلیل تهاجم فرهنگی این مشکلات روزبه‌روز در جامعه بیشتر می‌شود.
وی گفت: از دیگر علت‌های مجرد ماندن جوانان، افزایش آمار طلاق است. متأسفانه به‌دلیل افزایش میزان طلاق در کشور، امید برای ازدواج جوانان کاهش پیدا می‌کند. جوانان می‌گویند اگر زندگی آن‌ها به بن‌بست بخورد علاوه بر آسیب‌های روحی و اقتصادی، به لحاظ اجتماعی نیز جایگاه او پایین می‌آید و شخصیت او زیر سؤال می‌رود. این فرد در ازدواج‌های فردی نیز نمی‌تواند انتخاب مناسبی داشته باشد و مجبور است با افرادی ازدواج کند که آن‌ها نیز همین شرایط را دارند و به لحاظ روحی و روانی دچار آسیب شده‌اند.
حسینی اظهار کرد: میزان توقع جوانان افزایش یافته است. این موضوع مربوط به افزایش سطح تحصیلات جوانان و شرایط خانوادگی آنهاست. بیشتر آن‌ها آرمان‌گرا هستند و برای اینکه رتبه‌های اجتماعی‌شان نزد دوستان و همکاران خود پایین نیاید خواهان مهریه‌های سنگین و مراسم‌ آنچنانی و ریخت‌وپاش‌های زیاد هستند. این افراد منتظرند فردی به خواستگاری آن‌ها بیاید که بتواند تمام این موارد را برای آن‌ها مهیا کند. در این صورت تنها ازدواج خود را به تأخیر می‌اندازند و هرچه سنشان بالاتر می‌رود میزان حساسیت و وسواس آن‌ها نیز بیشتر می‌شود و شاید تا آخر عمر مجرد بمانند.